ای علی که جمله عقل و دیده ای........شمه ای واگو از آنچه دیده ای........آن چه دیدی که مرا زان عکس دید........در دل و جان شعله ای آمد پدید؟!........آن چه دیدی برتر از کون و مکان........که به از جان بود و بخشیدیم جان؟!........در شجاعت شیر ربّـا نیستی........در مروّت خود که داند کیستی!........بازگو ای باز عرش خوش شکار........تا چه دیدی این زمان از کردگار؟........چشم تو ادراک غیب آموخته........چشمهای حاضران بر دوخته........راز بگشا ای علی مرتضی........ای پس از سوء القضا حسن القضا........چون تو بابی آن مدینه علم را........چون شعاعی آفتاب حلم را........باز باش ای باب بر جویای باب........نارسد از تو قشور اندر لباب........باز باش ای باب رحمت تا ابد.......بارگاه ماله کفواً احد........امّت وحدی یکی و صد هزار........بازگو ای بنده بازت را شکار
چهارشنبه 86 اردیبهشت 19 || 5:46 عصر
حکمت 4
مَن کَثُرَت نِعَمَ اللهِ...ای جابر!آن که نعمت خدا بر او بسیار بُوَد،نیاز مردمان بدو بسیار بُوَد.پس هر که در آن نعمتها برای خدا کار کند،خدا نعمتها را برای وی پایدار کند.و آن که آن را چنانکه واجب است به مصرف نرساند،نعمت او را ببَرَد و نیست گردانَد.
سخن دوستان ()